„Recover Consciousness” <2013>

Reż. Christopher Falcon

„Wyrzuty sumienia często zmuszają nas do naprawiania własnych błędów. Gdy chcemy się ich pozbyć i z czasem zapominamy istnieje duże prawdopodobieństwo, że napotkamy kilkukrotnie znaki – znaki odbierane podświadomie.”

Tylko „potężne” osobowości potrafią wiecznie skrywać mroczne tajemnice. Słabe jednostki natomiast często napotykają problem podczas udźwignięcia ciężaru swoich uczynków, a wtedy rozpoczyna się walka. Bitwa wewnętrzna tocząca się najczęściej o największą dla nas stawkę – o życie. W tym wypadku bohater okazuje się słabszym ogniwem, a jego podświadomość dyktuje mu warunki wysyłając komunikaty, które z początku wydają się dla niego sprawą niezrozumiałą. Próbując rozszyfrować sygnały powolnymi krokami dąży do prawdy…

Reżyser postawił sobie wysoko poprzeczkę, obierając na swój cel pokazanie potyczki między bohaterem a podświadomością. Jak się okazuje ten wybór po części się opłacił. Dzięki inspiracji znaną grą „Silent Hill”, udało mu się stworzyć thriller psychologiczny, który opierając swą moc wyłącznie na jednostce wykreował wartką fabułę.

Głównym miejscem akcji okazuje się być dla protagonisty własne mieszkanie. Znane powiedzenie: „Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej” obraca się przeciwko niemu, gdy zostaje on więźniem „czterech” ścian. Bez kontaktu z otoczeniem stacza bitwę pomiędzy tym, co rzeczywiste, a tym co niemożliwe. Stara się skontaktować ze światem zewnętrznym, jednak jest to nieosiągalne do czasu dopuszczenia do siebie prawdy.

Fabuła w filmie zdecydowanie jest warta uwagi i tego nie da się ukryć. Wykręca ona wszystkie normy, jakie znamy na świecie, wprawiając nie tylko bohatera, ale także widzów w niejednokrotne zaskoczenie. Kolejnym plusem historii jest moment kulminacyjny, który tak naprawdę jest postawiony pod wielkim znakiem zapytania. Twórca dał nam szansę wykreowania własnego zakończenia, dzięki czemu sam zachowuje bezstronność. (Po tyłówce znajduję się fragment filmu kończącego dzieło!!)

Świat byłby idealny, gdyby twórcy poradzili sobie ze scenografią i po części charakteryzacją. Możemy zaobserwować między innymi: zmieniające się skarpetki – na stopki, odbijające się sylwetki operatora w szkle, pojawiające się paczki chipsów, soczki, znikające przedmioty i wiele innych podobnych błędów. Świadczy to o tym, że nasz WIĘZIEŃ nie był sam w domu, a akcja była na tyle rozłożona czasowo, aby mężczyzna miał okazję zmienić części garderoby. Diabeł tkwi w szczegółach, a i tym razem nie dało się przegapić wielokrotnych niedopatrzeń ze strony „scenografa”.

<Czyżby podświadomość bałaganiła?>

Kolejnym uchybieniem jest zachowanie postaci. Nie tyle chodzi o grę aktorską, o ile o niedopatrzenia ze strony scenarzysty.

Wyobraźmy sobie, że jesteśmy zamknięci w swoim mieszkaniu przez np. trzy dni. Nie mamy kontaktu z otoczeniem, nie możemy nigdzie wyjść, nie jesteśmy w stanie nawet otworzyć okna. Sami. Cały czas sami z własnymi myślami. Po kilku dniach słyszymy dzwonek do drzwi… W jaki sposób się zachowujemy? Następnie dzwoni telefon… Czy nie powinniśmy prosić o pomoc?

Faktycznie jesteśmy świadkami walki protagonisty z własnym wnętrzem, jednak niektórych naturalnych zachowań nie da się usunąć. Strach, panika, przerażenie i inne tego typu słowa to nasz chleb powszedni. Czy przy zbliżającej się okazji nie prosilibyśmy o pomoc?

<Na początku pierwsze drzwi wyjściowe są zamknięte, gdy natomiast bohater usłyszy dzwonek – magicznie otwiera drzwi, aby dojść do wizjera.>

No cóż… Głosy w moim wnętrzu względem tego dzieła są podzielone. Fabuła jest w porządku, chociaż nie wszystkie jej aspekty są do końca przemyślane. Sprawy techniczne są na średnim poziomie, choć niektóre błędy mogą drażnić. Jednak, gdybym miała określić swoje odczucia za całokształt to mogłabym polecić ten film, ale nie stawiałabym go wysoko na playliście.

OCENA AKTORÓW:

Christopher Falcon – ☻ ☻ ☻ ☺ ☺

OCENA OGÓLNA:

FABUŁA – 3,8

GRA AKTORSKA – 3,5

BŁĘDY LOGICZNE – 3,6

DŹWIĘK – 3,5

CHARAKTERYZACJA – 2,5

MUZYKA – 4

ŚWIATŁO – 3,7

KADRY – 3

BŁĘDY TECHNICZNE – 1

DIALOGI – 3,8

KLIMAT – 4,1

ŚREDNIA: 3,36

      DLACZEGO TAKA OCENA?

Film można znaleźć na naszej stronie.

   Zobacz ranking TOP 10 najlepszych filmów recenzowanych w Dublu!

Zapraszamy do oglądania i komentowania filmu. Wyrażając swoją opinię możesz pomóc nam ulepszać kino amatorskie.