HIGHWAY TO HELL (1991)

reż. Ate de Jong

Na minione lata zawsze patrzymy z dużą dozą sentymentu. Nawet filmy, które niegdyś nie zrobiły na nas wielkiego wrażenia, oglądane po latach zyskują pierwiastek magiczny. Przenieśmy się więc w czasy bez Internetu, bez płyt DVD i Blu-ray, w czasy gdy rządziły poczciwe kasety wideo, Richard Farnsworth nie marzył o tym, że zagra kiedyś u Davida Lyncha, a Ben Stiller, że będzie zarabiał po 15-20 milionów $ za rolę. Panie i Panowie, przenieśmy się do początku lat 90-tych.

Charlie i Rachel to para nastolatków, która planuje potajemnie wziąć ślub w Las Vegas. Niestety po drodze, gdy Charlie zasypiając za kierownicą omal nie powoduje wypadku, podejrzanie wyglądający policjant porywa Rachel w zaświaty.

Jakkolwiek durnie by to nie brzmiało, takie jest właśnie zawiązanie fabuły, która wyszła spod pióra Briana Helgelanda, późniejszego autora m.in. „L.A. Confidential”, „Mystic River” i „Robin Hooda” z Russellem Crowe. A może wszystko należało potraktować metaforycznie jako podróż „na drugą stronę” w formie śmierci klinicznej i walkę z samym sobą aby pozostać żywym? Jeśli tak, to niespecjalnie ten zabieg udał się holenderskiemu reżyserowi, który debiutował w USA jednym z odcinków serialu „Miami Vice”. Kręcony pod koniec 1989 roku za 9 mln $ „Highway To Hell” swą amerykańską premierę zaliczył dopiero w marcu 1992. Co ciekawe zrealizowana później osobliwa komedia „Drop Dead Fred” wyświetlana była w USA dużo wcześniej (19-04-1991). Czyżby postprodukcja zajęła twórcom aż tyle czasu? Mamy tu wprawdzie sporo efektów specjalnych, ale bez przesady. Bardziej prawdopodobne wydają się problemy ze znalezieniem dystrybutora dla filmu. No cóż, w Hollywood nie tak często na ekranach kinowych możemy oglądać ni-to-horror-ni-to-komedię-ni-to-fantasy-ni-to-teledysk ZZ TOP.

Znalazło się też miejsce na kilka smaczków. W epizodzie piekielnej autostopowiczki pojawia się Lita Ford, członkini legendarnego bandu The Runaways (w 1988 roku Lita zaśpiewała w duecie z Ozzym Osbournem piosenkę „Close My Eyes Forever”). Jako Charon swą ostatnią rolę zagrał Kevin Peter Hall, 220 cm Afroamerykanin mający na koncie m.in. role w „Without Warning” (1980), „Harry i Hendersonowie” (1987) oraz „Predatorze” i „Predatorze 2″. Mamy tutaj też całą familię Stillerów (Ben, jego siostra Amy, ojciec Jerry i mama Anne Meara). I wiele, wiele więcej. Zabrakło niestety utworu australijskiej grupy AC/DC. Najwidoczniej nie wytrzymał tego budżet…

A jednak, muszę przyznać, że produkcja na swój sposób porywa, a jeśli nie porywa, to przynajmniej zajmująco bawi i aż szkoda, że Ate de Jong już więcej szans w Fabryce Snów nie dostał…

Cieszmy się więc z tego co mamy … do złapania w sieci ;-)

Film do obejrzenia tutaj.