Obejrzałem. Mam jednak nadzieję że to wycięta scena z filmu który aktualnie kręcicie :P Były może dwa krótkie momenty polegające na powtórzeniach tekstu w których chciało się słuchać tego bełkotu. Nie rozumiem po co bohater miał przez większość monologu wewnętrznego rozdziawione usta :) Czyżby miał katar? Chłopaki to było na serio czy ironicznie bo tego nie wyczułem? Jeśli ironicznie, to naprawdę szczerze się uśmiałem. Niestety jeśli chcieliście wrzucić na ruszt egzystencjalne rozważania i poderwać studentki filozofii to się nie udało. Życzę powodzenia i czekam na następny film. Film.

Film to przede wszystkim obraz, akcja, dzianie się. Tutaj dzieje się mało, a mówi stanowczo za dużo. Może gdybyście nakręcili jakieś retrospekcje głównego bohatera, flashbacki ze spotkań z tą kobietą, byłoby ciekawiej.

Obejrzałem dwa razy, coś mignęło o kobiecie a poza tym filozoficzna mielizna. Ani początku, ani zakończenia. Filmowi brakuje tego czym się charakteryzować - akcją, konfliktem i ma opowiadać obrazem. Tutaj monolog zastępuje wszystko. Na serio, co te słowa zyskują z obrazem?