„Niesamowite” <2013>

Reż. Karol Ptaszyński

„Człowiek jest pełen przemyśleń. Nieważne dokąd zmierzamy, gdzie jesteśmy, co przed chwilą przeżyliśmy. Często pogrążamy się w naszej wewnętrznej krainie, do której wyłącznie my mamy dostęp.”

„Niesamowite” jest niesamowicie NUDNE. Właśnie tak można jednym zdaniem określić etiudę pod nadzorem reżysera Ptaszyńskiego. Być może jest to za ostre stwierdzenie na początek, jednak nie mogłam się powstrzymać. Film obejrzałam wielokrotnie i próbowałam dostrzec w nim iskrę dobroci i choć mi się udało, to nie wywarło to wielkiego wpływu na ocenę.

Najważniejsze, co można zauważyć to potencjał produkcji. Autor podjął się ciekawego tematu, stara się przede wszystkim skupiać na innowacyjności: czyli ukazywaniu teraźniejszości z dozą myśli puszczanych z offu. Wszystko to ma swój czar, ale niestety ginie pod masą gruzu, jakiego nanosili twórcy decydując się na statyczność.

Zacznijmy od najważniejszych wad produkcji. Być może jestem starej, bądź zupełnie innej daty, ale uczono mnie, że to książki w swojej mocy potrafią wejść w głowę czytelnika. Filmy natomiast są przede wszystkim obrazem, akcją sprowadzającą się do reakcji, od której bardzo ciężko jest oderwać wzrok. Dialogi to uzupełniacze do przekazywania tego, czego nie można przekazać ciałem.

W tej produkcji niejednokrotnie wszystko stoi w martwym punkcie.

Audiobook, czy film? Oto jest pytanie. Informacje płyną z umysłu młodego mężczyzny, jak woda z wodospadu. Otrzymujemy tyle chaotycznych wiadomości, że w pewnym momencie sami możemy dosłownie: odpłynąć. Strasznie ciężko jest skupić się na słowach, a jeszcze gorzej utrzymać kontakt wzrokowy z monitorem widząc wiecznie tę samą bladą scenografię.

Oczywiście można zauważyć, że reżyser położył bardzo duży nacisk na postać. I tu ciekawe, dlaczego? Owszem niektóre zachowania bohatera współpracują z rzucanymi myślami, a bezbarwność postaci wprowadza w depresję, dzięki czemu z łatwością możemy przeniknąć w głąb poruszanej problematyki. Jednak, czy o to chodziło? No właśnie! Zauważmy, jaką różnorodność zdań stworzono w filmie i czy pasują one do postaci? Wyrazy przepełnione bezradnością, wściekłością, smutkiem, zwątpieniem, czy niepewnością wielokrotnie wskazują na wewnętrzną walkę bohatera. A co na to aktor? Pustka.

Często spotykanym mordercą dla wielu etiud jest początek. Ile razy czytamy komentarze odnośnie różnych filmów i widzimy opinie w stylu: „Podziwiam tych, co wytrzymali dłużej niż 5 minut tego chłamu.”? W tym wypadku również pojawia się ten problem. Zbyt długi oraz nudny wstęp może zniechęcić do dalszej wspólnej podróży, a jeszcze większą porażką okazuje się, gdy w dalszej części filmu nie otrzymujemy satysfakcjonującej nagrody za przebycie ciężkiej trasy, jakim było melancholijne rozpoczęcie.

Ostatnim już zawodem o jakim wspomnę, jest negatywny odbiór opisu filmu, który został dołączony do produkcji. Cytuję:

„‚Niesamowite’ to owoc pracy z narzędziami filmowymi z najwyższej półki konsumenckiej, w związku z czym zalecamy Wam oglądać ten film w słuchawkach, bądź na dobrych głośnikach, oraz w najwyższej dostępnej rozdzielczości 1080p.”

Jest to bardzo dobry dowód na to, że wysokiej klasy sprzęt nie gwarantuje sukcesu. Jest on tylko narzędziem w ręce artysty, który musi go odpowiednio spożytkować. No i nie pominę faktu, że mimo takiej zapowiedzi technicznej większość obrazu zachowuje się, jak łódź podczas sztormu.

Potencjał był! Niestety spalony na stosie już w pierwszych sekundach krótkometrażówki. Być może w takich wypadkach warto zająć się pisaniem wierszy, a kręcenie filmów odstawić na bok? Tak, czy owak życzę reżyserowi kolejnych lepszych produkcji. Oby, jak najwięcej logicznie poskładanej akcji! Mając do dyspozycji dobry sprzęt na pewno uda się stworzyć porządne dzieło.

OCENA OGÓLNA:

 DLACZEGO TAKA OCENA?

Film można znaleźć na naszej stronie.

 Zobacz ranking TOP 10 najlepszych filmów recenzowanych w Dublu!

Zapraszamy do oglądania i komentowania filmu. Wyrażając swoją opinię możesz pomóc nam ulepszać kino amatorskie.