Młodość

reż. Kuba Ptaszyński

Ilekroć słyszę, że zbliża się premiera filmu niezależnego, który będzie pełnym metrażem, od razu uruchamia mi się wyższy poziom szacunku dla twórców, bo sam doskonale wiem, ile determinacji wymaga stworzenia dzieła dłuższego niż kilkanaście minut. Filmotworowi Niezależnemu się to udało i naprawdę biję z tego powodu pokłony po samą ziemię. No ale dobra, skoro ekipa zdecydowała się na zrobienie tak długiego filmu i zrealizowała go do końca po to by pokazać go szerszej publiczności, no to należy im się konkretne podejście do tematu.

„Młodość” to opowieść o młodych ludziach, którzy spragnieni wrażeń ładują się w coraz poważniejsze kłopoty. Ich beztroska i zdystansowane spojrzenie na życie powoduje, że zabierają się za rzeczy, za które brać się nigdy nie powinni. Nie musicie się jednak obawiać, że będzie to historia pełna moralnych zagwozdek, życiowych rad, czy przekombinowanych rozkmin. Pomimo tego, że w „Młodości” można znaleźć głębsze przemyślenia na temat życiowych ścieżek głównych bohaterów, to w ostateczności i tak okazuje się, że jest to luźna komedia pełna naprawdę absurdalnego humoru.
I tutaj dochodzimy do sedna, ponieważ w mojej opinii, głównym atutem tego filmu jest właśnie absolutnie nieogarnięty, absurdalny i odstrzelony od rzeczywistości humor. Nie wiem co twórcy jarali przy pisaniu scenariuszu (może majeranek), ale musiał być to naprawdę dobry towar, bo niektóre sytuacje są całkowicie chore. I to w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Po prostu śmiałem się nie tyle z historii, która została pokazana na ekranie, ale właśnie ze sposobu interpretacji tej historii ze strony głównych bohaterów. A musicie wiedzieć, że główni bohaterzy nie są jakimiś tam przypadkowymi postaciami, których ciężko scharakteryzować. Bardzo spodobało mi się to, że mają oni pewne cechy charakterystyczne, które towarzyszą im podczas tych wszystkich przygód i mają realne zastosowanie w przedstawionej fabule. Dzięki takiemu rozwiązaniu widz nie ma wrażenia, że cechy te zostały dodane niejako na siłę, tylko że faktycznie ich istnienie jest uzasadnione.

7
Sama fabuła jest na tyle urozmaicona, że w pewnym momencie naprawdę wciąga. Pomaga w tym trochę sam montaż, ponieważ dynamizuje on odbiór filmu właśnie w tych scenach, które bardzo tej dynamiki wymagają. To pokazuje zresztą, jak bardzo sam montaż może odzwierciedlać tempo dziejących się wydarzeń i to, co w danej chwili towarzyszy głównym bohaterom.
Okej, ale dość o fabule. Porozmawiajmy chwilę o realizacji. Ta stoi na dobrym poziomie. Nie brakuje oczywiście wpadek, szczególnie z dźwiękiem, bo ten miejscami jest naprawdę słabej jakości, ale z drugiej strony autorzy postarali się o dogranie i dołożenie w postprodukcji efektów dźwiękowych, co zaliczam na duży plus, ponieważ wielu twórców w ogóle nie przywiązuje wagi do tego elementu. Operatorsko jest nawet nieźle, chociaż brakowało mi tu trochę artyzmu i kombinatoryki. Zdecydowanie za rzadko widzimy kadry, które mogą nas czymś zaskoczyć. Perspektywy patrzenia na świat są raczej przewidywalne. Brakuje filmowania z zachowaniem wyższego poziomu plastyki obrazu. Mam tu na myśli pokazanie akcji na drugim planie, a na pierwszym na przykład jakiś określony przedmiot, ewentualnie jakieś ujęcie w stylu: „zza winkla”.
Montaż przeprowadzono dobrze, ponieważ właściwie nie zwróciłem na niego uwagi, a więc zasada: „Najlepszy montaż to taki którego nie widać” została zachowana. Chciałbym natomiast pochwalić twórców za porządny dobór ścieżki dźwiękowej, bo po pierwsze nie narzuca się podczas oglądania filmu, a po drugie wprowadza fajny nastrój, który dobrze wpisuje się w konwencję komedii.

W ogóle, jak ogląda się ten film to pojawia się wrażenie, że twórcy mieli dużą frajdę z kręcenia. Dochodzi to do takiego stopnia, że po skończonym seansie miałem duży głód zobaczenia jakiegoś rozbudowanego making of’u. Mam zresztą nadzieję, że taki powstanie, bo wierzę, że materiału do zmontowania tego typu filmiku będzie co niemiara.
Może zatem pojawić się pytanie, czy polecam obejrzeć ten film, czy też raczej odstawiłbym go na półkę z napisem: „średniaki”. No moi drodzy, oczywiście że polecam! Z trzech powodów: po pierwsze ten film jest idealnym dowodem na to, że da się zrobić niezależny pełny metraż, który wciągnie i będzie się chciało go obejrzeć od początku do końca. Po drugie przemyślana budowa postaci występujących w tym filmie sama zachęca do tego żeby zobaczyć, jak będą rozwijały się ich przygody. A po trzecie, „Młodość” to fajna komedyjka, przy której można się wyluzować i spędzić czas popijając dobry napój i przegryzając niemniej dobrą przekąskę. Tak więc Filmotworze Niezależny – dobra robota!

Film obejrzysz tutaj.

To Twój film? Przesadnie go pochwaliliśmy? A może przegięliśmy z hejtem? Koniecznie daj nam o tym znać w komentarzu! Jeśli to nie Twój film, nie szkodzi! Też podziel się swoją opinią!